Vastgoed financieren via hypothecair krediet in combinatie met levensverzekering kan riskant zijn
De FOD Economie en de Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (FSMA) waarschuwen voor bepaalde financieringsformules bij de aankoop van vastgoed. Het gaat om formules die een hypothecair krediet en een tak 21- of tak 23‑levensverzekering combineren.
Wat is een hypothecair krediet met vaste termijn gecombineerd aan een levensverzekering?
Soms worden aan consumenten die de aankoop van vastgoed willen financieren, formules voorgesteld die een klassiek hypothecair krediet en een “hypothecair krediet met vaste termijn” combineren. Een hypothecair krediet met vaste termijn is een lening waarvan het kapitaal in één keer moet worden terugbetaald op de eindvervaldag. De cliënten betalen maandelijks enkel de interesten. Vaak wordt die formule gecombineerd met een levensverzekering die de heropbouw van het ontleende kapitaal tegen de eindvervaldag mogelijk moet maken. Die verzekering kan een tak 21- of een tak 23-verzekering zijn, die van elkaar verschillen qua vooropgesteld rendement en qua risico’s die de cliënten lopen.
Wat zijn de gevaren van die formule?
Dergelijke formules worden soms voorgesteld als een voordelige oplossing waarbij de cliënten maandelijks minder moeten afbetalen dan bij een klassiek hypothecair krediet. Vaak liggen de interesten op hypothecair kredieten met vaste termijn echter veel hoger dan bij klassieke hypothecaire kredieten. Bij verzekeringen moeten trouwens ook taksen, instapkosten en soms beheerkosten worden betaald.
Als het rendement van het verzekeringsproduct bovendien onvoldoende hoog blijkt, bestaat de kans dat de cliënt zijn krediet niet kan terugbetalen op de eindvervaldag. Daarom is die formule niet voor alle cliënten geschikt, vooral niet om de aankoop van hun hoofdverblijfplaats te financieren. De FSMA en de FOD Economie onderstrepen dat de cliënten die die formule zouden willen gebruiken over een zeer goede kennis van levensverzekeringen en de bijbehorende risico’s moeten beschikken, en dat zij voldoende ervaring moeten hebben met dergelijke producten. Bovendien moet de financiële situatie van de kredietnemer toelaten dat hij het hoofd kan bieden aan de gelopen risico’s en de producten moeten bij zijn beleggingsdoelstellingen aansluiten. Enkel in het geval dat aan die voorwaarden is voldaan, kan zo’n formule geschikt zijn voor de cliënten en hen worden aanbevolen.
Waar kan een cliënt terecht met klachten?
Kredietgevers en kredietbemiddelaars moeten hun cliënten correct informeren en erop toezien dat zij hen het meest geschikte krediet aanbieden. Als zij hun verplichtingen op dat vlak niet nakomen, kan dat aanleiding geven tot strafrechtelijke vervolgingen of administratieve sancties. Cliënten die dergelijke producten hebben gekocht op basis van ongeschikt advies, kunnen dat melden via meldpunt.belgie.be of een beroep doen op de diensten van Ombudsfin of de Ombudsman van de Verzekeringen.
